Ey nefsim!
Sana kafa tutarım bilirsin gözüm karadır
Senin derdinse ben’dir, sofradır, paradır Her dönemeçte paçamdan çekiştirip durursun Sana uyduğum çirkinlikler, içimde hep yaradır Ey nefsim! Sensiz yaşamak şansım yok biliyorum Bazen bir tasma alıp, kafana taksam diyorum Elin seveni gezdirirken kanişini, kuçusunu Ben de ilan etsem, senin bir hayvan oluşunu. Terbiyesizliğin ayyuka çıktı, bense harın dibine Bugün de sofrada muhasebe var, artık nasibine Ya yersin bu acı lokmayı ya küser oturursun Aslında vermeli seni de bir üstadın tedrisine. Sen var ya sen! Başımın püsküllü belasısın Lanetlenmiş İblisle, nasıl da canciğer dostsun Kafa kafaya verip, bir hinlik planlarsınız amma Sen ben izin vermedikçe bir hiçsin, boşsun! Buğra San/13 Ağustos 2007 |