2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1485
Okunma
Düşsel mavilik
Kağıt’a vuruyor gölgeler...
Ne de gülerdim önceleri,
küçük bir kedinin yürüyüşüne ,
Kapatıp aç(a)mazdım uzun süre,
Düşsel bir maviliğe düşen bedenimi.
Şimdi gölgeler ,
sararmış eski bir kağıda
düşüyor .
beliriyorsun mabedimde
Titrek bir esle şiir okur gibi
Sözcükler çıkıyor dünden
Mum a(-l)(-y)azında.
Güneş dönüyor.
Gün dönümleri
gün batımları ,
Ve gölgen beliriyor defterimde.
Ne de gülüyorum o zaman ,
düşsel bir maviliği(e) düşen
ke(n)dimin gözlerine
sonra aynadaki gözlerine.
14.02.2004 Av.Osman Özülkü
Cevap Yaz