Bahtıma Şivan Düştü
Varlığından yoksun günlerim geçiyor
Yoksul bir serseri gönlüm , amansız belalardan geçiyor Sinsi bir sızı saklı sandığımda , kapımda, eşiğimde Döneni olmayan yollar hep sana çıkıyor Paslı demirden ibaret kapılar çarpıyor yüzüme Yüzüme değmeyen ellerin nerede Bahtıma şivan düştü , gözlerime perde Başıma sensizlik kül olup yağıyor Bilemezsin... Cumbalı evlerin odalarında kandiller Cihangirde yangın var üsküdarda erenler Bir yanı ateş yanığı diğer yanı sevda Şehirlerin efendisinde misafir kadim sevgililer İstanbul gibi özlemimsin Yalın ayak içimdeki çocuk tekinsiz yollarda Dikenlerin can yakmaz sevda kokan gülizarda Yürüyor durmadan , usanmadan , uslanmadan Ufkuna sürgün düşmüş zihnim ayak izlerinde Unutmayasın ! Ben hala aynı deli Aynı uslanmaz divanenim |
Beğendim...
.......................................... Saygı ve selamlar..