Nerede Bir İnsanlık Dramı Varsa
Ellerimizi, yüreğimizi açtığımız zaman
o mülteci çocuklara, o cennet kokululara elbette bütün masumların yüzleri gülecektir... Koşarak sınırı geçmeye çalışanlara adımlarını barışa açanlara birileri gibi biz hiç çelme takmadık ve onlar perperişen aç yatarken bizim de gözlerimize uyku girmedi biz de tok yatmadık... Nerede bir insanlık dramı varsa sahneye koyan biz olmadık asla ellerinden tuttuk açlığın, yokluğun, kimsesizliğin ve şahidi idik göbekleri kalın adamlarda ki sessizliğin... Biz ki savaşlarda bile kadına çocuğa sabi sübyan bebeye dokunmamışız nereden bilecek bizi elin İngiliz’i, Almanı İtalyanı Fransız’ı... Ahhh! Bu yüreğimizde ki bitmez sızı gelin bakalım kadınlar, kızlar, kızanlar bu ülke kimleri beslemedi ki kimleri koynunda saklamadı ki bir küçücük yer size de açarız eğer ki hakkından gelemezsek açlığın yokluğun yoksulluğun bilin ki çok naçarız... AHMET ZEYTİNCİ |
Duyarlı yüreğine emeğine sağlık
SELAM VE SAYGILARIMLA