Eslaf
siyahın üstüne çek maviyi
unut bulutun rengine ruh halimi devşir bitmesin umut yağmur yağmadıkça toprak susuz nemli göz kirli mevsim ölüm döşeğinde huysuz hasta haline bakmadan kanat çırpan kuş iliklerine kokusu siner yastan duvarlara kralları gömer aynasında çığlığı izle pastan yaşamak için baştan başla tüyünü kopar papatyanın hayret et taştan çıkarken aşkla rutini boz bu baharıda seyredelim taşarken duygulara biçim ver korku söyle içinden ölüme gidelim ölü gibi yaşarken aldırma ateşe günah boyu aşarken farklı bak aynı gör farklı göz misale uymadan uyu madam gördüklerin şehrin kuraklığı terk et özbenliğini bulutlarda kurumadan gördüklerinde haklısın doğrusunu bulana kadar ve yazdıklarında yatar kim olduğun |