Acıyor sol yanım
Sebepsiz hüzünlerle yüklü heybem
Bu yaşa geldim
Ölmedim, kefenlenmedi bedenim
Yaşadım, güldüm, kahkalara sakladım acıları.
Ölümle paslanmıştı hayatım...
Oysa gençtim
Yazgım kendi içinde bile acıyor kendine,
Bilmeden hep ölümü beklemişim.
Okyanuslara doğru açtım kanatlarımı
Oysa gençtim
Yetmedi gücüm,
Taşımadı kanatlarım,
Çakıldı sulara hep canım.
Oysa gençtim
Yollarımda bu dağların işi ne ?
Dağların çatık kaşlarına hep takıldı adımlarım
Bir türlü yol vermediler hayatıma,
Taşınacak sular ağırdı,
Kırılacak odunlar kalın...
Oysa gençtim
Şehirlerin oynak sokaklarında kayboldu gülüşlerim
Ademoğluyuz hep kanıyoruz hayatın mazeretlerine.
Oysa ki gençtim
Ölümle hep paslanmıştı hayatım
Düşler içinde, düşler öldürdüm
Haykırdıkca kara bulutlar dolardı gökyüzünde.
Oysa, oysa gençtim
Gelip geçenleri izlerdim
" Nasıl olsa hayat uzun " derdim
Ama hayat paslaşıyordu bu izlemede
Suçlusu benmişim gibi yine bana batardı, bırakırdı pas izini
Oysa gençtim
Henüz kefenlenmemisti bedenim
Bir gün gökyüzüyle kavuşursa ruhum
Yaşarken hep kendine çağırdığından, korkarım ben topraktan,
Beni leylak kokularına gömün...
Oysa gençtim
Çoktan ölmüş hayatında bir yer arayan...

Tuğba Topal