Zamanın zamansızları
Geç saatlere kadar yürüdüm kentin sarhoş sokaklarında
İçimde bir bulantı Göğüs kafesimde bitmek bilmeye bir sızı Bir okyanus kuruyordu damarlarımda Bir gökyüzü kaybediyordu maviliğini Bir şey sorma bana, Bir şey sorma!!! Anlamayacaksın nasıl olsa Artık unuttum düşlerimi Bir tek düşüşlerim var aklımda Unuttum itenleri Bir tek tutmayanlardır hatrımda kalanlar Unuttum yaşadıklarımı Bir tek fikrimde yaşayamadıklarım kaldı Bakma bana öyle azizem, Bakma!!! Bizim gibileri anlayamazsın sen Evde bekleyen birilerimiz olmadı hiç Ve Zamanın zamansızları olduk biz Hep yarım, hep eksik yaş aldık Senelerin ne önemi var Toplasan yaşımızın yarısı kadar yaşamadık... Tuğba Topal |