m i y o pkızıla kara bir gölge oyunudur istanbul yaşanan günbatımında hele gözler iki yirmi beş miyop camekân yanında yoksa mutlu anlarımı fotoğraflara terk etmeyi öğrendiğimde yol bitmişti yeniden mi demiştim seni sevince kapkara bir yalnızlık türküsüdür istanbul yakılan bir temmuz akşamında hele kalbin iki yirmi beş miyop sevdiğin kimse yoksa İSTİSNA İstisnalar kaideyi bozar. (önceki şiir: "ana kucağı bileyici") |
terk etmeyi öğrendiğimde
yol bitmişti
Kutlarım, güzeldi...