Gökyüzünün karası
"Sen anlatıp yorma kendini, ben içini biliyorum"
der gibi...

Aşkıma yağmadıkça sen, düşlerim kurudu.
Kuraklaştırdığın düşlerimi, hiçbir yağmur yeşertemez artık.

Gün bitiyor, sen başlıyorsun
Nasıl bir doğum sancısı bu?
Her gece, her gece yeniden doğuyor bu acılar.
Günlerdir kurşun yağıyor kalbime
Bu nasıl bir ağrı?

Gökyüzünün karası
"Sen anlatıp yorma kendini, ben içini biliyorum"
der gibi...
Yıldızlar sekerek geziyor karanlığın içinde
Kara bir kefen gibi gece
Ay boş bir levhadan farksız,
Anlamsızca bakıyor gözlerimin içine

Yitireceğimiz ne kaldı bu hayatta
Kalbim maharetli değil, gecenin karasına dayanacak kadar
Sabahlar da geceden farksız
Bahçeme değil, mezarlığıma doğuyor Güneş

Her sabah soruyorum kendime " alışmaya başladın mı ? " diye
Ama ölüler cevap veremez ki.
Ve ben yine devam ediyorum bir önceki günün tekrarına...

Tuğba Topal