//kalbim kimsesiz bir kemoterapi seansında durdu anne ..!




Yağmurlar yağıyor aklımın dinmek bilmez nöbetlerine
Sahi
hayatta belirsiz bir sara nöbeti değilmiydi anne ?


mutsuzculuk oynardık ,
doğarken hüzünlü doğan çocuklardık
ve popomuza vurulduğunda bu yüzden hep gözlerimizi kapattık ..
şimdi ,
sağlamasının olmadığı bu dünyada
hangi matematik hesabıyla kısacık bir an’a koca bir hayat sığdırabilirim anne !

düşlerimde bile ölürken ben,
yaşarken titreyen ellerimi hangi rüya kabul eder artık !
kucağıma koca bir ömre yetecek kadar ceset düşüyor,
ve avaz avaz küfürler



birtek ölüme tek kişilik bilet kesiliyor anne
birde unutmak tek kişilik yazılıyor kadere



nefes almak,
yağmurdan kaçarken doluya tutulmak gibiydi
ve bizim kafamıza düşen hep hüzün olurdu  anne


kıyamet ,
şakaklarımda kesik jilet izleri
ve dudaklarımda ölü çiçek düşleri
kıyam/et
Ellerim
ölümüme sebeptir anne

oysa
iki kasık arası yaşanan bir hayat hikayesiydim
ve yüksek doz bir intihar gerçeği

şeker toplayan küçücük ellerim
bir bayram sabahı öldü anne
bedenim sonsuz bir uçurum
ve avuçlarımda iki damla kan
düşlerimden astım
adıma kayan yıldızlarımı
söyle lütfen,
bir daha tutmasınlar ellerimi !

....
24 şubat 2018
03.00