Adı konulmuş hayatlar
Çingene koymuşlar ,
Çok zaman önce; adını bu çocukların, Yüzlerinin karasına çalmışlar geceyi. Camları olmayan evlere girmişler her gece, Pervazlarından asan olmamış bir beyaz tül. Çingene demişler, Yok zamanlarda bu çocuklara, Dört yaşında anasız, Babasız kalmışlar sokakta. Su bidonlara doldurulur Öyle öğrenmiş yavrucaklar, Taşınır eve kadar, Yakındaki bir çeşmeden. Su musluktan akardı oysa. Onlar hiç görmemiş olsalar da. Mahalleleri hep uzaktır şehre, Sokakları derme çatma, ıraktır insanlara. Kaldırımlara değer çıplak ayakları kızının, Yıldızlara erer perişan saçları, Nuray, merdiven temizlerken; Yavrusunu emanet edip Allah’a. |
gurursuz damaklarımız gıdıklanıyor....
tebrik ederim duyarlı yüreği saygımla...