Yalnızlık nasıl kokar anne...
Uzak silik anıların keyifsizliği üzerimde. Dilimde acı bir tat
günlerdir öksürüyorum. Sen yine mi grip oldun diyen sesin kulağımdan asılıyor gece gece. İnsan ağlıyor da silemiyor yaşını. Okşayamıyor tutup kendi başını. Sümkür be yavrum, sümkür hayatın telaşını. Ördüğün duvarları yık... Kısa çünkü hayat. Gittiler bak anaları hep çocukların. Çocuklar büyüdüler anasızlıktan... Yüzündeki yorgunluk yüzüme yapıştığından beri daha çok özlüyorum seni. Daha çok anlıyor, daha çok ağlıyorum. Sonra şükrediyorum... Ansızın çekip giden anaların çocuklarından utanarak... Yalnızlık nasıl kokar anne? Nasıl kokar göğsündeki boşluk anaların? ... .. . |
İnsanın en zor sınavı bu sanırım yaşamla..
Ne denir ki bu söze..
Tebrik ederim şair
Güzeldi şiir
Emeğine
Yüreğine sağlık...