Hayat zaman zaman akıcı bir nehir gibi akar,
Bazen fırtınalı, düşüncelerle dolup taşan düşünceler,
Hedef sessizce sanki bir pus içinde ebedi dağ gibi yükseliyor,
Rüzgârı zor, serpantinli kıpırdıyor.

Yavaş ama emin adımlarla üst sıraya çıkıyoruz,
Düşen uçurumlarda yine yukarıya tırmanıyoruz,
Sonra zümrüt yamacında düz bir sanki yürüyoruz,
Sonra, kayalıklarda, kaderimizi arıyoruz.

Ve kader bazen zordur ve rahatsız edici,
Zevk getirmiyor, zor.
Ancak zirveye ulaştığımızda, anlıyoruz, eşsiz
Mavi hayat manzarası açılıyor.

Üstten geçmişe bakmak iyi,
Uzak uzun yılların yüksekliğinden -
Güneş aydınlatılmış ve sevinç resmi,
Birden mutluluk ışığına sarılır.

Bu yüzden de Tanrı'ya gidiyoruz,
Süreyi ve cevabı aramanın yolu,
Hayattan biraz tanıyabilme,
Ayrılmamızın tüm günahları biz vereceğiz.

Mutluluk güneşli günleri aydınlatır,
Ansızın aniden doldu
Yaşam, aşk, ebedi saflık,
Tanrı ilk başlarda ruhun verildiğini belirtti.


kusuruma bakmayın türkce okumak güzeldi.


yüreğine sağlık şaire...
saygımla