Рассвет
От волнения стучит гулко сердце мое,
Где-то чайки кричат, где-то море поет, Волны синие плещутся тихо о берег Под луной, что в небе, словно оберег, Красовалась, блистая на алой-алой заре, Вместе с солнцем великим встречая рассвет, В пенье птиц окунувшись, в лёгкий прибой, А затем растворилась, довольна собой. И там сказка растаяла в свете яркого дня, И лишь ветер остался, прохладу храня, Да поющий прибой, чей мотив так знаком, Вместе с птицей парящий в небе немом. |
Kalbim heyecanla çarpıyor,
Bir yerde martılar çığlık atıyor, bir yerde deniz şarkı söylüyor,
Mavi dalgalar yavaşça kıyıya sıçrar
Bir tılsım gibi gökyüzünde olan ayın altında,
Gösterildi, kızıl-kızıl şafakta parladı,
Büyük güneşle birlikte şafağı karşılamak,
Kuşların cıvıltısına, hafif bir dalgaya dalmış,
Ve sonra kendinden memnun bir şekilde çözüldü.
Ve orada peri masalı parlak bir günün ışığında eriyip gitti,
Ve sadece rüzgar kaldı, serin tuttu,
Evet, nedeni çok tanıdık olan şarkı söyleyen sörfçü,
Kuşla birlikte sessiz gökyüzünde süzülmek.