Canını yakan özlem kaç kumaş eskitti teninde kadınlar ucuz bir romanda sürgünbir kadının yalnızlığına şahit ıssız sokaklar ve bir o’kadar ruhsuz şiirimde ayak iziniz gezinirken kadınlar neden bu kadar suskunsunuz köşede ağlıyor bir kadın kuruyan ömrünü adamış can yakan bir aşka bu akşam sokak lambasına dayadı yalnızlığını az sonra can yakan masallar okuyacak annesi elleri buruş buruş saçları kirli beyaz gözleri solgun mavi bir kadın ölümün avucunda tıpkı üçüncü sayfa haberi gibi yalnızlığı ızdırabı ile helmelenmiş ağlayan kadınlar geçiyor her gece karanlık sokaklardan sustalı bir sevdanın iç kanaması gibi ömrü sözcüklerin yetersiz kaldığı bir ömre zincirli ve bir çığlık kadar suskun yarınlar içinde yitik canını yakan özlem kaç kumaş eskitti teninde ve sen ucuz bir romanın karanlığına sürgün edildin mi |