İki kadın kül ve gül dökmekte ömreEskiyen kapıya ait paslı bir kilidim Tıpkı eskiyen ömür gibi Ne içeriyi açıyor nede dışarıyı Terk edilen yazgısına İzmarit yarası eşlik etti Kül döktü dudağındaki alaycı tebbesüm´ü Ve kadın sustu Sonsuza dek Yazgısına boyun büktü Adı bende saklı bir giz Kabullenmeli miydi Ezilmişliğini Suskunluğu zaten ölüm gibiydi Yoksa Tüm sözleri bileyleyip Tam on ikiden vurmalıydı zamanın Eski kapı köhne zaman Daha hayatın baharında Bir Leyla Ve kendine verdiği bir söz Küllerimden doğma vakti geldi |
Nefis bir şiirdi. Kutluyorum sizi.
Yüreğinize gönlünüze sağlık.
Selamlar saygılar.