Vuslata erelim ey deli gönül
Düştük bir vefasız aşkın narına
Tutuşup yanmışız vay deli gönül Bin pişman olsan da kimin kârına Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül Neler çektim gönül senin elinden Kurtulmuyor gözler hasret selinden Hazan yağmuruyla solan gülünden Düşen yaprakları say deli gönü Söyle kaderimi sen misin yazan Giydirdin üstüme gamlı bir hazan Emanet canımda benimle gezen Yeter bu ıstırab doy deli gönül Nerede güneşim nerede yazım Acıyor içimde büyüyor sızım Bir türlü geçmedi sana da sözüm Bahara ermedik oy deli gönül Susuz çöller gibi kaldım kurakta Güldür artık beni bu son durakta Takadım kalmadı artık bırak ta Vuslata erelim ey deli gönül... Gülseren MORKAN DOST KALEMDEN Rızka endekslensin aşkta sahanlık Çökmesin sayende yüze mahzunluk Mutluluğa kanmak olmasın anlık Heyecanı ömre yay deli gönül... Değerli dost kalem Celil Çınkır üstadıma sonsuz teşekkürler... |
Tebrikler Gülseren Hanım, sevgiyle...