SUSTUĞUM ZAMAN
sustuğum zaman...
sessiz bir gemi kalkar gönül limanından sonsuz maviliklerde dalgalar arasında enginlere açılır gider hayatın akışında sustuğum zaman... bir tufan kopar içimdeki fırtınadan hazan mevsiminde sözün bittiği yerde sessizliğin uğultusu yankılanır kulaklarımda sustuğum zaman... gönül penceremin perdeleri kapanır kırıldığı yerden hayatın ince kıvrımlarında yüreğimin geniş odalarında can kırıkları içimi daraltır can acıtan yalnızlığımda sustuğum zaman... sevdiklerim gelir geçer gözümün önünden özlem dolu ruhumda yaşanan güzel anılarda beni benden alıp giderler sol yanım ağrıdığında sustuğum zaman... her şey dile gelir yüreğimin sesinden şarkılar yetim kalır türküler öksüz nice yaşanmış sevgiler yazılamamış şiirler gönül sayfasında ebediyete kadar saklı kalır. dört duvar bile ses vermez ama yankılanır çiçekler açmaz gönül bahçesinde kuşlar ötmez havada bulutlar ağlar içimde kolu kanadı kırık bir çocuk deniz dalgalanınca hava kararır içime garip bir hüzün çöker mehtapsız gecelerde yıldızlar ağlaşır sağanak yağmur sonrası gün ışığıyla birlikte sabah olur renkli hayallere dalarım gök kuşağının ihtişamıyla sonra... güneş olur gülümserim yine yeniden hayata zaman zaman olan suskunluğumla AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 05.12.2014 |