ZAMANSIZ GÖÇhazırlıksız bir zamanda bir göç gitti arkasına bile bakmadan yılların hatırını piç ederek söylenecek hiçbir söz bırakmadı ardında sancılı bir doğum sonunda gün ağarmasına ağardı lakin bir düşüm düştü hem düşümden,hem gözümden uçuk mavi hayallerim delgeç gibi deldi geçti yüreğiminden siz bakmayın benim yüzümün her zaman gülümsediğine öyle bir ağlarım ki... zaman durur kahrımdan çeşmim kurur dayanılmaz dertlerim sinemde sinsice uyur lokmalarım dizilir boğazıma diyecek sözlerim boğulur hiçliğin kıyısında sırra kadem basıyor kanadı kırık,güz yanığı yaralı bir serçe duyulmayan vaveylasında incinmiş bir susuş her zaman kendine yakışan bir duruş sırtındaki dolu heybesiyle kim bilir nereye bu göçebe savruluş? AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 19.09.2021 |
Beğeniyle okudum usta
Emeğini kutluyorum
__________________________Selamlar