İNSAN OLABİLMEK
Dünya’nın genişliği, darlığı ne ki
Dost, ahbabın olmayınca Dağlar, ovalar senin mi sanki Tepe tepe kullanmadıkça En ırak mesafe kafamızda İletişim kurmadıkça Kardeş bile yabancımız Kendisine varmadıkça Hayvana bile yaklaşılmaz Sevgi ile bakmadıkça Kim güvenebilir sana Sen gönlünü açmadıkça Mahsul verir mi hiç ağaç Ona bakım yapmadıkça Hangi ilme ulaşılır Alından ter akmadıkça Her insanda gurur aynı Akıl baştan çıkmadıkça Kendini beğenir, herkes Beyni tam yıkanmadıkça Allah’ın halifesi; insan Doğru yoldan çıkmadıkça Eşrefül mahlukattır o Yanlış yola sapmadıkça Her insan hür yaratılmış Başkasına kanmadıkça Esareti asla bitmez Eğilmeyip dik durmadıkça Kalp kötülüğe meyil etmez Kirli kanla dolmadıkça Her fert insandan sayılmaz İnsanlığı olmadıkça Mundar et yenir mi hiç Zaruret hasıl olmadıkça Müstakim sırattan sapılmaz O meluna uymadıkça Yararı dokunmaz hiç kimsenin Kamil insan olmadıkça Ot gibi yaşar, ölür gider Hakka teslim olmadıkça Nankör olur, insanoğlu Ölümü, hatırlamadıkça Topluma uyum sağlayamaz İnsana sarılmadıkça Kendini kaybeder insan Öz benliği kaybolunca Canavarlaşır zalim olur Fıtratını unutunca 24/08/2017 (arşiv) |