CEYHUN-(AMUDERYA)-ÇEMEN İLE MERGEN-(21)

Sefer hazırlıkları tamamlandı. Kıvanç Beyin otağında toplanan 5 binin üzerinde ki alp, hazırdı. Mergen ve bazı alp hatunları da onunla birlikteydi. Katılan beylere, alplare bir konuşma yapan Kıvanç Bey, “Beylerim, Alplerim, sizler ne savaşlar gördünüz. Ne zorluklar yaşadınız.
Düşman mertçe dövüşmüyor. Kahpece saldırıyor. Onlara bu kahpeliğin hesabını öyle bir soralım ki, ömürleri boyunca, topraklarımızdan uzak dursunlar. Allah doğrularla beraberdir. Gazanız mübarek olsun” dedi ve harekete geçtiler.
İran topraklarına girdiklerinde onları bazı alpler karşıladı. Esirleri nerede tuttuklarını öğrendik, bizim kendilerine saldırabileceğimizi düşünmüyorlar. Sabaha karşı tan ağarınca kalelerini başlarına yıkalım””.dediler
O gece orada konakladıktan sonra, sabaha yakın harekete geçtiler. Oklarla kulelerde ki tüm gözcüler indirildi. Gizlice surlara çıkıldı. Bir kısım alp de, Kapıyı açmak için içeri girip kapıya geldiler.
Onlar ne olduğunu anlayamadan saldırı başladı. Taş taş üstünde bırakılmadı. Esir alpler kurtarıldı ama içlerinde Mergen alp yoktu. Çemen Mergen’in nerede olduğunu sordu. Onlarda Komutan NEMVAR’ın kızı, SAHAR onu alarak İran içlerine götürdüğünü söylediler. Kıvanç Bey 10 YİĞİT alp’ini MERGEN’i bulmak için görevlendirdi. “Ölü veya diri Mergen’i Obaya getiresiniz” dedi. Kılık kıyafet değiştiren ve Arapçayı, Farsçayı çok iyi bilen 10 Alp, “Emredersiniz bey’im” diyerek oradan ayrıldılar
Diğer hatunlar, alp beylerine kavuşurken, Çemen isyandaydı ve şöyle diyordu Mergen’nin ardından….

YAR SENİ

Ardın sıra, Beylerimle, gelmişim
Çok aradım, bulamadım yâr seni
Ömrüm adadığım bir can bilmişim
Bu tutsaklık, için için, yer seni

Hayalin gözümde, geçmiyor zaman
Yokluğun gönlüme, vermiyor aman
Gelip te rüyama, olmazken güman
Ne hale koymuştur, utanç, ar seni

Balaların her gün, yoluna bakar
Her bala oynarken, o boyun büker
Buğulu gözlerden, yaşını döker
Düşündükçe, basıyordur, ter seni

Bütün bu olanlar, kader sadece
Adın dudağımda, tesbihten hece
Obandan uzakta, hemen her gece
Hasretin ateşi, yakar kor seni

Ölüm gelip, ara sıra, yokluyor
Hasretine bu can, hasret ekliyor
Ana, Ata, Yâr, çocuklar, bekliyor
Unutma can, düşünenler, var seni

N’olursun gel, çektir me yâr, ah-ı zar
Her dem senle, etmişimdir, iftihar
Bizden başka bir bekleyen daha var
Çok özlemiş bak bekliyor “kar” seni

Sıyrılmalı derim, yayılan pustan
Lüzumsuz’um, bu sevda ki, bir destan
Gönül köşkü, ne güzel bir, bedestan
Her an sıkıntıya, sokar zor seni

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

(devam edecek)