Kayıyor upuzun bir gece daha
Düşlerin dehlizine.
Boğuyor, boğuluyor bir öfke bu
Karanlıkla hemhal
Dalıyor gözlerim karanlığın ufkuna
Hayal meyal el sallıyor şafak
Ne kadar da uzak!
Sinemde deli bir girdap bir özlem bu
Vuslata muhtaç
Bütün dinlediğim şiirlerde esir kalıyor
Sonra düşlerim
Kırılıyor baştan ayağa her yanım
Savruluyor sanki benden bedenim
Bu girdapta kalıyorum sinemle başbaşa
Daraldikca daralıyorum
Köreldikçe köreliyorum
Dograniyor ümidim keskin bıçaklarla
Yeltenmiyorum haykırmaya bir ölüm bu
Fail-i mutlak
Dolanıyorum aydınlığı her defasında
Pençesine takılıyorum leşlerin
Feri söndürülmüş gözlerimin
Kuytu köşelere giriftar oluşum ürkütüyor geceyi
Gece bu!
Upuzun
Kapkaranlık.
Çatlak dudaklarım
Karanlık odam
Ve ben yarına varmak istiyorum.
Yarın
Bir ümit bu!