Ve sonra
Tozlu raflarda kalan, eski bir yalnızlığın, dolunaya yansıyan o kırık resmini koyuyorum
kırık bir vazoya.
Ellerim her zaman üşür bilirsin.
Ve uzun zamandır böyle yağmurda sevişmemiştim.
Geceleri el ayak çekilirken koca şehir
Uykuya dalar.
Islak pencere pervazlarında koca bir sis.
Ve iğdeler çiçek açar bir yaranın kabuğunda,
Bu hüzünlü bir bekleyiştir aslında
Yıllar sürer..
Saçımda aklarla
solgun bir yüz dokunur sol omzuma.
Ah diye bir ses vurur saatleri
Ne çok susarsın aslında..
Ve
Anadan üryan bir ağrıyı koyup sandığa,
Oyalı bir sancıyı işlersin yastığına.
Giden gider ihanetini yükleyip sırtına.
Sen firar edersin sabahı olmayan
bir karanlığın koynunda.
En acısı da beklersin,
Hep beklersin..
Sadece beklersin...
Bir duyanın bile olmaz ...



Özge Özgen