DadaSen D(ada) gün batımlarını sevdin hep hoş gün doğumlarının da gönüllü nöbetindeydi uykuya hasret gözlerin biliyorum D(ada) O kadar çoktu ki ruhundaki tırnak izleri bu yüzdendi belki de sabah ayazına bırakılan çiğ süt gibi özgür bırakışın tenini yüzünde oluşan çizgilerdeydi geçmişin D(ada) ve gururla seyrederdin aynada yaşama kafa tutmuş bu cesaretini doğaçlamayı seviyordun suflör ezberleri yoktu sesinde kontrolsüzdü sevişmelerin sonrası uykunun dinginliğine teslim ederdin esrik bedenini ah D(ada) şimdi sımsıkı tutsaklığı kelimelerin lal olmuş dudaklarında ki belli soluğundaydı saatte bilmem kaç mil esen fırtınalar bu yüzdendi buselerindeki pranga merak ettim hep D(ada) nasıldı kendi alevinde yanarak yaşamak ve hala ısıtabilmek ayaza düşmüş yürekleri ölümün rengi beyaz mıydı D(ada) ki usul usul giydin üzerine ters yüz eden neydi ömrünü geri adımlarla çıktın yokuşları vedan uzun sürsün diye mi ıhlamur ağaçına astın buram buram kokan son bakışını söyle D(ada) insanı sırtından vuranlar el etek öpüp af diliyorlar mı orada yoksa yaşıyor olmaları mı c-eza onlara...!!! Figen Yarar 15/Mayıs/2008 Dada : Namusu uğruna kendini öldüren efsanevi Girit’li bir kadın. |
şimdi sımsıkı tutsaklığı kelimelerin
lal olmuş dudaklarında
ki belli soluğundaydı
saatte bilmem kaç mil esen fırtınalar
bu yüzdendi buselerindeki pranga
çok güzel bir şiir
herşeyiyle kamil bir şiir
yüreğine sağlık