01/I.

Bozkırın bağrında telli duvaklı
Çoğumuzdan kopmuş azın Ankara!...
Kesme taşlarında nice sır saklı
Kışlara gülümser yazın Ankara!...

Seymenler zeybeği dillere destan
Yörüğün ayranı içilir tastan
Halk nağmelerinle eylersin mestan
Bir başkadır türkün, cazın Ankara!...

Küçük kasabadan geldin bu hâle
Kartal yuvasını andırır kale
Doyumsuz suretin sığmaz hayale
Tarif edilemez hazzın Ankara!...

Bugünden yarına taşırsın umut
O güleç hâlinle gönlümü avut
Masmavi göğünde gülümser bulut
Kirletmez havayı gazın Ankara!...

Hayalin; zamanı, zemini aşar
Sonludan yol alır, sonsuza koşar
Bu güzel toprakta kardeşçe yaşar
Yörüğün, çerkezin, lazın Ankara!...


02/II.

Şiirler, şarkılar yazıldı sana
Emsalsiz resimler çizildi sana
Canfeza türküler düzüldü sana
Âşık usandırır nazın Ankara!...

Bozkırın insanı dürüsttür, merttir
Karasal iklimin kışları serttir
Eymür’de, Mogan’da doğa cömerttir
Gölbaşı’nda yüzer kazın Ankara!...

Deniz çapasından adını almış
Hititlerden gelip bizlere kalmış
Bütün diyarlara namını salmış
Uzun tüylü kedin, tazın Ankara!...

Övmüş de yaratmış seni Yaradan
Değil hiçbir şeyin vasat, sıradan
Bir başka görünür yüzün buradan
Türküye can verir sazın Ankara!...

Zaferin iksiri birlikte, birde
Gelecek rüyası saklı tabirde
Bir tarih uyuyor Anıtkabir’de
Gözümü yaşartır mâzin Ankara!...

03/III.

Ilgıt ılgıt eser seher yellerin
İlkbahar gelince açar güllerin
Eymir, Çubuk, Mogan; Mavi Göl’lerin
Diyardan diyara gezin Ankara!...

Devletin başkenti, ülkemin başı
Altındır toprağı, yakuttur taşı
Sil gözünden akan o kanlı yaşı
Dinsin gözyaşların, sızın Ankara!...

Beşik oldun onca medeniyete
Seninle kavuştuk her hürriyete
Çok şükür eriştik cumhuriyete
Kesilmek bilmesin hızın Ankara!...

Sen kurtuldun diye güldü yüzümüz
Seni anlatmaya yetmez sözümüz
Sensin yarınımız, sensin özümüz
Anamın dizidir dizin Ankara!...

Hayata tutundun akrep zehrinde
Talihtir bulunmak bu baş şehrinde
Sonsuza akarsın zaman nehrinde
Aşikar olur mu gizin Ankara!...


04/IV.

Atatürk’e yoldaş, yâr olmuşsun sen
Yürekleri yakan nâr olmuşsun sen
Nice zorluklarla var olmuşsun sen
Ata’mın izidir izin Ankara!...

Hacı Bayram Veli ruhaniyatın
Taşar kubbelerden maneviyatın
Hak üzre kurulmuş cümle hayatın
Bu onur, bu şeref sizin Ankara!...

Barış rüzgarısın, bozkırdan esen
Bir devrin başıdır o kutlu busen
Kahraman orduma karargahsın sen
Payitahtlık büyük kozun Ankara!...

Nice medenîler üstünden geçmiş
Kızılcahamam’ın suyundan içmiş
Ömrünü tüketen buradan göçmüş
Bilinmez uygarın, yozun Ankara!...

Hacı Bayram Veli, Hakk’a dayanır
Erenler dergahta nura boyanır
Bu şehir uykudan erken uyanır
Göklere karışır tozun Ankara!...


05/V.

Bayrağa renk veren alındır senin
Sözü tatlandıran balındır senin
Gönül bahçesinde gülündür senin
Güzeldir her rengin, bozun Ankara!...

Yaşamamak için kadim sızıyı
İzine iz eder şanlı mâziyi
Kalbinde uyutur büyük Gazi’yi
Özümden iz taşır özün Ankara!...

Gün geldi düşmana hesap soruldu
Bozbulanık akan sular duruldu
Şanlı cumhuriyet burda kuruldu
Meclis’te kanundur sözün Ankara!...

Şereflikoçhisar, Elmadağ’ın var
Bozkırın bağrında bahçen, bağın var
Ufka gülümseyen nurlu çağın var
Aydın olsun şehla gözün Ankara!...

Hasretin kavurur, içimi yakar
Sevgin katmerleşir, sonsuza akar
Atakule her gün yüzüne bakar
Baharda çözülür buzun Ankara!...


06/VI.

Başkentler başkenti, bozkırın gülü
Gönül bahçemizin beyaz sümbülü
Özgürlüğün remzi, şeyda bülbülü
Meleşmekte keçin, kuzun Ankara!...

Kızılay’da insan seli akmakta
Çankaya yüceden durup bakmakta
Gurbette hasretin bizi yakmakta
İçimize siner hüzün Ankara!...

Yıldırım, Timur’dan dilerken aman
Ayakta durmaya kalmamış derman
Kale burçlarında donmuştur zaman
Budur fetret devrin, güzün Ankara!...

Ana şefkatiyle kucaklar bizi
Deryalardan uzak, özler denizi
Nere baksan orda uygarlık izi
Güzeldir yamacın, düzün Ankara!...

Burcu burcu kokar bağ, bahçelerin
Gece gün nöbette kışlada erin
Gönül dünyamızda farklıdır yerin
Ayın on dördüdür yüzün Ankara!...

M. NİHAT MALKOÇ