YÜREĞİMİN AYAZI

Kar yağmadı hala şehrime!
Yine soğuk yine ayaz!
Kış bitecek yüreğimin ayazında.
Sabah demiyor aksam demiyor


Sessizliğim kaplıyor bedenimi
Kış çiçekleri her yanda,
Onlarda kar yağışını bekliyor,
Güzelliklerine güzellik katması için...


Her mevsimini yasamak için.
Yeni bir yılın,
Yeni mevsimlerin,
Tadını çıkarmak için!!!


Bu gün yine sabah olmadı anne!
Penceremden her bakışım
Kanattı bedenimi...
Yüreğimin ayazında!!!



Anne. sen beni ayazda mı bıraktın hep?
Doğarken çok soğuktu hava?
Kıs çiçekleri çok mu üşümüştü?
Gerçekten Eylül müydü doğuşum?


Gerçekten bahar mıydı?
Niye hep ayazda kalıyorum anne???
Niye hep kışı yaşıyorum?
Niye anne niye?


Gün bu gün çok geç ağardı!
Geceye yine kursun attım anne!
Bir ses mi istedim ne?
Bir nefes mi, o yüzden mi anne o yüzden mi?


Yüreğimin prangalarına
Zincir vuruşlarımdan mıdır ne?
çakılmış kalmışım buralarda.
Yine bir ayaz var ki yüreğimin ayazında!!!


Daha kar yağmadı anne!
Bu yıl bahara az kaldı!
Bitti mi ayazlar, yoksa daha gelmedi mi?
Farkında değil miyim yoksa?


Daha gelecek kışların
Sevmiyorum anne ben bu kışları!!!
Sevemiyorum!
Kar yağışlarını bile sevmiyorum!


Hastane kokusunu,
Bu yüzden mi anne çok üşüyorum!
Kaskatı olmuş bedenim.
Isınamıyorum bu hastane odasında!!!


Yüreğime ayazlar düştü!
Gecelerine kış yazgıları!
Nefesime hastane kokuları!
Kış çiçekleri gibiyim anne!!!


Kışta kalan bedenimle,
Bir ayazdan diğerine savruluyorum...
Gönlüm hüzünlendikçe anne!
Gözlerim sulanıyor...


Sen beni yağmurlarla mı doğurdun?
Hiç geçmiyor göz yaşlarım?
Gözlerimde yaslar tükenmiyor!
İstemiyorum anne istemiyorum!!!


Ben artık gözyaşı istemiyorum!!!
Ayazlarda kalmak, geceye kursun atmak!
Yaralanmak istemiyorum anne!!!
Çünkü her yerim yara bere içinde anne!
Yara bere içinde !!!

Demet Akyürek