...YOKLUĞUN DÜŞÜYOR YÜZÜME...Gecenin serin ışığı ay gibiydi ellerimdeki yüzün Sabaha durmuş yüreğimi harabeye çevirmeden önce Cam kenarlarına Menekşe yanına diktiğim yaşlarım büyüyor şimdi Sahibimiz sensin diyor salınırken öylece Her aklıma düştüğünde Gölgeni içiyorum kadeh kadeh Sırtı dönük Ayakları koşar adım Sözü saklanmış şehre Ve kalmamış tuzum tadım Tüm çerçevelerde sevdandı görmek istediğim Benli bensiz hatta tekken bana sunduğun sevda En çok da nü halini görmeliydim Şimdi şiir giyindim Buruşturuldu günüm ıssız bir haldeyim Kaçıp saklandığım köşeler hep kalabalık Uygun adım keşkeler yürüyor üstüme Ezip geçerken sessizliğimi Yokluğun düşüyor yüzüme Baktıkça attığın kesiklerde kanıyor O kıyımlı gözlerin Ve suskunluğunda destan saklı yakan sözlerin Senden habersiz hayaller çalıyorum varlığına dair Ve çizmeye başlıyorum koşturduğum kırları Rengarenk ışıklı güneş oluyorsun Yanıyorum Işıltısı kamaştıran duru sulu nehir gibi ellerin Tutamıyorum Narin tertemiz papatyadan oluşuyor dudakların Öylece bakakalıyorum Canlanmanın tüm sesleri saklanmış bir yüreksin Benim edemiyorum Vardığım her yalnızlıkta Düştüğüm her satırda Harf harf Hece hece Yüreğime çizip seni tamamlıyorum Aşkı tattığımca tamamsın da Ben yine yarım kalıyorum... ASLI DEMİREL... |
Benli bensiz hatta tekken bana sunduğun sevda
En çok da nü halini görmeliydim
Şimdi şiir giyindim
Buruşturuldu günüm ıssız bir haldeyim...imgeler beyinde dansa durmuş...
Mükemmeldi şiir...
Sevgilerimle...