HANİ AŞKLAR ÖZGÜRDÜ..

Başlamamış bir yaşamın eşiğinde
Son kelimeler yapışıp kalırken dudaklarıma,
Bir cümleyle bitsin istesem de bitiremiyorum
Her şeyi geri sarıp,
Dilim hiçbir şey söylememiş olsun istiyorum
Beklentiler karşılıklı olunca,
Olmadı atamadım ada haline gelmiş adımlarımı.
Bu kez de yangın yeriyim
Dilime yapışıp kalan kelimelerin,
Her biri… Birer ateş topu olarak geri yutuyorum
Benim hayattan beklentilerim neydi?
Bir düşünüyor ve sonra başını sallıyorum.
Avuçlarında sıktığım umutlarımı salıveriyorum
Ve onların akıp gidişini seyrediyorum bir güzel
, Dişlerini bir süre daha gösteriyorum
Sonra dudakların yavaş, yavaş kapatıyorum
Bakışlarım çok uzaklara düşüyor,
Ellerime, avuçlarında hala yanıklar var
Birde yüreğinde hissettiğim o çıtırtılar,
Aldı benden her şeyimi
Tüm benliğimi, yüreğimi ve yeşil kalan ne varsa.
Geride kalan kuru gevrek bir dal
Dokundukça ufalıyor, ufaladıkça da toz oluyor
Hani aşklar özgürdü,?
Hani sevdalar da özgürdü,,.
Hele o bakışlara tutsaklık yakışır mıydı hiç?
Hah özgürlükmüş ne özgürlükmüş ama
İşte ben buna gülerim!

Gündüz YAVUZ.. 10 Kasım / 2008 /