Çay rengi hüzne çaldı sen gittin gideli yâr
Türkünün tadı kaçtı nağmeleri yeknesak
Gönlümün içindesin iklimin uzak diyar
Özlemin hep büyüyor bana koysan da yasak
Hanemizin kapısı niye ayrı seninle
Haneme süs olsaydın albeni deseninle


Böyle kestirip atma gel de beni dinle sen
Aynı kapıdan girdik seninle bunca yıldır
Senle aynı hanede bence oluruz esen
Soframız aynı idi evimiz şendi bıldır
Hanemizin kapısı niye ayrı seninle
Haneme süs olsaydın albeni deseninle


Nerden düştü aklına bu acımasız firak
Hatırını kırdın sen içtiğimiz kahvenin
Dün en yakınım olan şimdi neden hep ırak
Hüznüne hüzün kattın fincan ile cezvenin
Hanemizin kapısı niye ayrı seninle
Haneme süs olsaydın albeni deseninle


Bu davet sana benden ta gönülden bilesin
Yıkılan hanemizin sendin gülü sultanı
Yüzünde tebessümle viraneme gelesin
Yeniden ihya olsun kırık dökük her anı
Hanemizin kapısı niye ayrı seninle
Haneme süs olsaydın albeni deseninle


Gelişin bayram olur çıkıp gelirsen eğer
Şenlenir viran hanem sen kapıdan girince
Senin beni teşrifin inan dünyaya değer
Seni yazar kalemim beş mevsim ince ince
Hanemizin kapısı niye ayrı seninle
Haneme süs olsaydın albeni deseninle
Ankara, 05.01.2018 İbrahim Kilik

geçen yıl bir yıl önce
ayrılık