YEŞİL ÇİZMELİ ÇOCUKLUĞUM
Çocukluk günlerimde
Bir çift çizmem vardı benim Bir perşembe günü Babam almıştı Nazilli pazarından Hani o Koca Cami’nin Alt tarafında bulunan Karacasulu Hafız amcaların Köşedeki dükkânından Daha ayaklarıma giymeden Bu yeşil çizmeleri Ayıramamıştım birkaç hafta Gece gündüz yanımdan Kucağımdan… Yatağımdan… Her şeyin Tadı bir başkaydı sanki O çocukluğumun Yeşil çizmeli günlerinde Dostluğun da kardeşliğin de Dalgın dalgın köpürürdü zaman Coşardı pamuksu gönüllerimiz Saf saf fokurdayan Duyguların eşliğinde Âdeta hayat Bizi yutan bir oyunun İçerisinde kurulurdu Söğüt dallarından atlarımız Uzun taşlardan Kamyonlarımız olurdu Öyle geçerdik ki kendimizden Âdeta hayalleri buram buram Masumluk kokan çocukluğumuz Bazen bir metrelik Bir dalın üzerinde Bazen bir karış bir taşın İçerisinde kaybolurdu Ah o yeşil çizmeli çocukluğum Daldan atım, taştan kamyonum O küçücük çizmeler Bilmiyorum, şimdi nerdeler... Sadece bildiğim bir şey var Kesinlikle içimdeler... Mesut ÖZÜNLÜ |
Kutlarim...
.................... saygı ve selamlar.