yine bir yangın başladı bu şehirde
bir ışık yandı orda
kor kor olmuş gözler
ağaçlar suskun
ibibikler şaşkın
yelkovan hızla kaçıyor akrepten
en yakın takipçisi saniyeler
ses etmeyin bakalım
güneş ne surette doğacak
bu yangın ne surette...
çiçekler bir başka güzel
rüzgar tarifsiz tarifsiz...
sıcacık bir esinti içimizde
yeniden doğmak gibi bir şey
ama eller titrek ve terli
irice bir kalp çıkmak üzere gün yüzüne
hisler girmek üzere yoluna
ve kocaman sevmek üzere yürekler...
ne yan yana olmak
ne karşı karşıya gelmek
ve tam uymak ahenkle,çocukça ve safça
ve mutlu olmak göz bebeklerindeki ışıkla
ama bilmek hep böyle olmaz elbette
ama sevmek lütufla kâhırla
bazen kaybolmak sevginin saklambaçlarında
bazen de gelmemesi, gönlün dile
bazen ısınmak hatta yanmak
bazen de üşümek
bazen durmadan gülmek
bazen gözyaşlarını silmek
ve omzun en seçkin yerini ayırmak
ama hepsini sevdadan bilmek
tuttuğu eli bırakmamak boşlukta
unutmamak o ilk yangını
hasret yaksa da içi
atmamak yüreğe düşen o koru...
ve körüklemek bu şehre düşen yangını
aşkça, sevdaca, gönlünce ...
Rüzgar