YIKILSIN BU ŞEHİR
Ne zaman düşünsem seni
Yıpranmış geçmişim öyküsü gelir aklıma Nasıl gel derim ki sana Acır ruhum Vurgun yerim en derin yerinden... Sen tamah etme düşlere Yalnızca seven benim Yalanı kendine yol eyleme Yaktın beni,kurudu dalım Sana uçsun kırıntılarım Gamzen mezarım olsun Sır olsun istemem sevdam Yıkılsın bu şehir Bir sabah uyandığında Duyacaksın yüreğinde buruk bir acı Bir seni vuracak ihanetin Buralardan gitmeyi çok denedim Olmadı,beceremedim Seslerin sustuğu geceler Yalnızlığımı saklıyor benden Kahrolası soğuklar Bedenime kırpaç gibi vuruyor Bu nasıl bir yalnızlık ki bitmek bilmiyor Mutluluk,neden karanlığa gizleniyor Sevmiyorum karanlığı Bana sensizliği hatırlatıyor Geceler benim uykum gibi Suskun Hayatımın zerre kadar önemi yok Gerektiğinde hayatımı hiçe sayarım Bir o kadar da yalancı ve riyakarsın Patlayıcı bir madde gibi Yüreğimde taşımışım seni Kaygı dolu,ürküntü dolu Bir sır gibi gizlisin Okuduğum yoksulluk romanlarında Ve gözgöze elele seyrettiğim filmlerde Sendin kraliçem Ama kendime duymadığım şefkati Hep sana duyardım. Birbirimize ne kadar ne kadar üzdük Biliyormusun |