İnsan İnsana Hiç Bir Şey Anlatmıyorİnsan insana hiç bir şey anlatmıyor Anlatmadığı gibi yanında kaçıyor Etrafına bakmıyor ilgilenmiyor ilgisiz Kaçmak çözüm değil yanan yanıyor Anlatmamak çare değil yaralar kanıyor Haksızlık yapanın yaptığı da yanına kâr kalıyor Biri yakıyor biri bakıyor dünya yanıyor Anlayan mesaj çare olmuyor ulaşmıyor Lakin çabalarda emeklerde boşa gitmiyor Sen bensiz ben sensiz biz yok ortada bizsiz Çare devayı bekliyor bizden çaresiz İnsan varmazsa koşmazsa kalıyor nefessiz Bahçelerde açmıyor güller kaldık mı gülsüz lalesiz Her şey kopacak mı böyle bağından İnsan bir şey anlamayacak mı gençlik çağından Bakan olmayacak mı hiç gönül bağından Her şeyi alamayız yaşayamayız da en başından Yazık olmasın yıllara canlara Varalım koşalım biz onlara Çıkalım burçlara Varalım yolda kalmışlara Dinleyin tüm şarkılar bunu anlatıyor Notalar aynı hedefi besteliyor Sanatçı aynı sancının sancısını çekerek söylüyor Ne duyan oluyor ne varan varmış oluyor Bekleyen bekliyor çeken çekiyor Yazsan da bir yaraya merhem olmuyor Kimse duymuyor sağırlık hayat felsefesi olmuş Duyanlarsa dünden kaybolmuş Kim aramış kim bulmuş Kim ararken yorulmuş Gönülden bir kapı kim açmış Kucak açılmış kim sarılmış Bir şeyler bugün yine kopuyor Dikmek istesen de dikiş tutmuyor Aşk yok ki aşkın ipliğiyle dikelim olmuyor Ne boş doluyor ne dolu olan lezzet sunuyor Gelen vuruyor giden vuruyor Boşa yazdım anlayan uğramıyor Kapılar açık kalıyor giren olmuyor Düşen çıkan yok yollara Yalnız olmuyor bir dost birkaç insan gerekiyor Ağır yük tek başına kalkmıyor Herkes bırakmış ağır yükü kaldırmayı Elinde cep telefonu yalnızlık oyununu oynuyor Yazarken ellerim yoruluyor Onlar boşa yazarken saatlerce parmakları yorulmuyor Âşık Gülveren |