Olmasa da beni kendinde arayan
Rahatla huzurla çoktur yatmayan
Beklerim bir köşemde layık olanı
Gecenin karanlığında benim ışıyan

Bir sırrım ben varılınca çözülmeyen
Bazen ağlasam da sonrasında güldüren
Ben terk etsem de benim terk edilmeyen
Girdiğim gönülde cenneti benim yaşatan

Tüm neşeler benim dilimle gülüştü
Benden ayrı kalmak bilene ölümdü
Geride kalan korumdu sönmez külümdü
Bendim yaşanmayan anlara koşturan

Güller benden aldı benimle açtı
Beni bilmeyenler benden kaçtı
Cennetten geldim âşıklar benimle yattı
Bendim gülmeyenleri güldüren

Bana yaklaşamadı dünyanın zalimi
Kapladım gönlünü onca âlim’i
Verdim esirgemedim tüm sevgimi
Ağlayanların gözyaşını silen bendim

Bazen aradılar çölde sahrada vahada
Bazen başların kaldırdılar aradılar havada
Ben zaten her yerdeydim bu dünyada
Hasretle bekleyenlerin beklentisi bendim

Bazen bir gülümsemenin içine saklandım
Bazen bir gamzenin çukuruna gizlendim
Beni o an görenleri cennete vardırdım
Cenneti arayanların kapısı bendim

Sözlerin hecelerin içinde yattım
Zalim olanları aldım uçuruma attım
Bir bakışla insanları anlayan yaptım
Zalimi yıkanların adımları bendim

Bazen bir pınarın çeşmenin başında durdum
Bir avcı gibi kalbi boş olanları anında vurdum
Bir yudum su isteyenleri güzellerin eliyle sundum
Susayanlara bir pınar olan bendim

Bazen karanlıklar içinde saklandım
Karanlıkları yardım ışık oldum vardım
Yolunu kaybedenlerin yolu oldum sardım
Yolda kalanların yoldaşı olan bendim

Tanıdınız şimdi beni sanırım
Bir cümle ile ben bazen anılırım
Aşk derler adıma söyleyene sarılırım
Bir damla mutluluğa hasret kalana koşan benim

Herkes beni yazdı yazdıkça bitmedim
Hiçbir gönlü terk edip ben gitmedim
Beni terk ettiğini sananları gözyaşı döktürdüm
Geri dönenlere kapımı açan yine benim

Nasıl anlarsanız anlayın ben akan bir pınarım
Güzel ceylan gözlü kadınların bakışında yaşarım
Sonra gönlüne girer bir volkan gibi kaynarım
Benimle yanmak isteyenleri yakan canlı tutan benim

Benimle yananları tatlı gülüşlerle huzura erdirdim
Kemale eriştirdiklerimi gönüllerde gezdirdim
Bir kuru soğanla iki aşığı bir ömür boyu güldürdüm
Kanaatkâr olmayanı kanaatkâr eden benim

Bendeki bu güzellikleri gücü veren Mevla’dır
Kullarına layık gördü beni gönderdi ondandır
İçine Mevla kendinden bir nurunu ekledi sırla doludur
Mevla sevdiği kulunu aşkla sınadı sonra aldı kucakladı

Âşık Gülveren’im anlatmayla aşk anlatılmaz yaşanır
Ceylan gözlü yârin aşk dolu gönlüne gönül bağlanılır
Anlaşılmayan ne var ise bil ki aşkla anında anlaşılır
Var sende ara bul aşkı yârin gönlünde yoksa kapısı kapatılır

Mehmet Aluç / Âşık Gülveren