Susayanlara Bir Pınar Olan BendimOlmasa da beni kendinde arayan Rahatla huzurla çoktur yatmayan Beklerim bir köşemde layık olanı Gecenin karanlığında benim ışıyan Bir sırrım ben varılınca çözülmeyen Bazen ağlasam da sonrasında güldüren Ben terk etsem de benim terk edilmeyen Girdiğim gönülde cenneti benim yaşatan Tüm neşeler benim dilimle gülüştü Benden ayrı kalmak bilene ölümdü Geride kalan korumdu sönmez külümdü Bendim yaşanmayan anlara koşturan Güller benden aldı benimle açtı Beni bilmeyenler benden kaçtı Cennetten geldim âşıklar benimle yattı Bendim gülmeyenleri güldüren Bana yaklaşamadı dünyanın zalimi Kapladım gönlünü onca âlim’i Verdim esirgemedim tüm sevgimi Ağlayanların gözyaşını silen bendim Bazen aradılar çölde sahrada vahada Bazen başların kaldırdılar aradılar havada Ben zaten her yerdeydim bu dünyada Hasretle bekleyenlerin beklentisi bendim Bazen bir gülümsemenin içine saklandım Bazen bir gamzenin çukuruna gizlendim Beni o an görenleri cennete vardırdım Cenneti arayanların kapısı bendim Sözlerin hecelerin içinde yattım Zalim olanları aldım uçuruma attım Bir bakışla insanları anlayan yaptım Zalimi yıkanların adımları bendim Bazen bir pınarın çeşmenin başında durdum Bir avcı gibi kalbi boş olanları anında vurdum Bir yudum su isteyenleri güzellerin eliyle sundum Susayanlara bir pınar olan bendim Bazen karanlıklar içinde saklandım Karanlıkları yardım ışık oldum vardım Yolunu kaybedenlerin yolu oldum sardım Yolda kalanların yoldaşı olan bendim Tanıdınız şimdi beni sanırım Bir cümle ile ben bazen anılırım Aşk derler adıma söyleyene sarılırım Bir damla mutluluğa hasret kalana koşan benim Herkes beni yazdı yazdıkça bitmedim Hiçbir gönlü terk edip ben gitmedim Beni terk ettiğini sananları gözyaşı döktürdüm Geri dönenlere kapımı açan yine benim Nasıl anlarsanız anlayın ben akan bir pınarım Güzel ceylan gözlü kadınların bakışında yaşarım Sonra gönlüne girer bir volkan gibi kaynarım Benimle yanmak isteyenleri yakan canlı tutan benim Benimle yananları tatlı gülüşlerle huzura erdirdim Kemale eriştirdiklerimi gönüllerde gezdirdim Bir kuru soğanla iki aşığı bir ömür boyu güldürdüm Kanaatkâr olmayanı kanaatkâr eden benim Bendeki bu güzellikleri gücü veren Mevla’dır Kullarına layık gördü beni gönderdi ondandır İçine Mevla kendinden bir nurunu ekledi sırla doludur Mevla sevdiği kulunu aşkla sınadı sonra aldı kucakladı Âşık Gülveren’im anlatmayla aşk anlatılmaz yaşanır Ceylan gözlü yârin aşk dolu gönlüne gönül bağlanılır Anlaşılmayan ne var ise bil ki aşkla anında anlaşılır Var sende ara bul aşkı yârin gönlünde yoksa kapısı kapatılır Mehmet Aluç / Âşık Gülveren |