Solum Sen Dolu Ben Yalnızlık
yine kayıpsın yine suskun
yokluğun gürültülü ve vurgun özleminden beklemek yorgun zaman yorgun umutlar çaresiz gülüşler meçhul kifayet sıfatsızlaştı kelimeler meçhul dünlerimiz girdaptaydı hep zaten yarınlarımız meçhul bu asırda insanlık bile ıssızlaştı hayatın kendisi meçhul penceremde güneş hakim ama kalbim yokluğunla karanlık soluğuma saplandı kuytu bir tutarsızlık solum sen dolu ben yalnızlık gel gülüşünle aydınlansın bu karanlık |