GAZ LAMBASIBazen sen hiç bir şey yapmazsın Keder gelir dokunur gizlice Bir köşede öylece sessizce dururken Dile gelir içi Ah vefa bu mu der gibi İs tutmuş camında parmak izleri Sönmüş alevi Tutar ellerinden birden Değer yüreğinin en hassas anlarına Aydınlanır o karanlık oda ince fitil ışığıyla Yitirilmiş gülüşler, yitirilmiş umutlar daha bir çok yitirişle Sıralanır hepsi bir bir etrafına Burnunda tanıdık o gaz kokusu Yanı başında çalan zalim zaman Uzun bir unutulmuşluk muydu bu Hazan mevsiminde ışıldayan bahar dalı gibi Köhne bir ev ve içinde kaç ah! gizli Kaç iç çekiş Kaç tanıdık yüz Aynı oda, aynı eşyalar Duvarda asılı duran resimler Şimdi, şimdi nerelerdeler Nerede bıraktık o loş geceleri, sevinçleri Nerede bıraktık kurduğumuz hayalleri Yüreğimizin kanayan gergefinde Özlemler dokunurken Ne farkımız var Köşede duran unutulmuş gaz lambasından Gönlün canında ince alevin isi Üzerinde parmak izleri bir kez daha dokunur Okul yolundan dönen çocukluğu beklemek, boşa Anılar uçuşur göçebedir artık kokular Kızıl gün gibi batarken bir akşam vakti Unutulmuşluğu bekler O son üfleyişle bir daha yanmamak üzere Güle güle ... Işığını maziye gömmüş gaz lambası |
Şiirinizi okuyunca rahmetli annemin her akşam lamba şişesini temizlemesi gözlerimin önüne geldi. O günlerin de bambaşka bir güzelliği varmış şimdi daha iyi anlıyorum. Çok güzel bir şiir eklemişsiniz.
Beğenerek ve duygulu kaleminize saygı duyarak okuduğum bu güzel şiirinizi tam puanım ve beğeni ile favorilerim arasına ekliyorum.
Kardeşimin şiir ve gönül sayfasına, tebrik ve başarı dileklerimi bırakıyorum.
Her şeyin sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimle sevgi ve saygılarımı sunuyorum efendim, lütfen kabul buyurunuz...
Dr. İrfan Yılmaz. Turgutreis ✰Bodrum.