Silivri
ablama
* baştan sona ürpertiydi uykumuz sabahın ısırgan dalları dolanırdı ayaklarımıza akşam üstleri havadar düşlerimizi özler herkesten çok kendimizden kaçırırdık yüreğimizi hiç bir babanın kokmadığı kadar yabancı, uzak unutabildin mi vişne dalındaki kan damlasını? ** babaanne duaları mı yatıştırdı can acını kelebek kanatların sarhoş fırtınaya yenik işlediğin her nakışta daha sıkı sarılmalar ne yapsan, yaşamaya itiyordu ilkgençliğin silivri: düşüp tohuma durduğun toprak onarabildin mi ağzındaki yırtılmış kahkahanı? |