Yok(ol)uşgri kentin göğüs kafesinden havalanıyor dirvana dilim buruk karayemiş yüzümün sahrasında acılar mimoza sırtımda zigana hayatın köhne köprüsünden pür melâl geçiyorum avucumda saklı hüzün buğusu kara denize vira diyor gemim haylaz rüzgar sinsice kokunu çalıyor benden yok(ol)uşlara tırmanıyor yitik öznelerim unutuşlara kapanırken göğün kapısı süzülüyor diri bir nehir yüzümün haritasından iki büklüm acılarla kıvranan bir gölge gömülüyor hıçkırıklara yargısız infazla kurşuna diziliyor aşk yarım kalan yüreğim yarım kalan kentin meydanında… (oysa ki ilaç değil zaman sızıydı ruhumda) AA |
KURSUNA ZATEN DIZILMISTI, DELIK DESIK OLDU,
AMA INAN ASK VE SEVGI O KURSUNDAN GECMIS YÜREGIMIZI BIR ILAC GIBI IYILESTIRIR
SONSUZ SAGILAR BU GÜZEL SIIRINIZE