Şair
Şair dediğin geçer feleğin çemberinden
Kalpleri dillendirir feryâd ı figânıyla Sevinç sarsa yüreği kurtulur kederinden Dolmuştur kâlp haznesi güller ve dikeniyle Mutluluk geldiğinde nefes alır derinden Dağılır tüm bulutlar umutludur yarından Dünya sanki o anda yaratılmış altından Satırlarla buluşur yazar heyecanıyla Acı keder gelince hayat boynunu büker Üzüntüleri bitmez sabırla derdi çeker Kanayınca yüreği deftere çile döker Kalemine sarılır rahatlar beyânıyla Aşk vurursa dalına yağmuru gözler durur Yâri tutmazsa elden dallara hazan vurur Düşer ince bir derde acı keder yoğurur Dallar durmaz meyveye kurur aşk fermanıyla Şair genelde yaşar duyguları derinden Nasıl olursa olsun yazar dünden bugünden Kelimeler hâldaşı dostluklar kurar candan Dizelerle buluşur hemhâl dost kervanıyla Şairlik kanunudur bu böyle döner devran Şair bir nevi türlü hislere nigâhban Kalplerin sözcüsüdür dillere de tercüman İnsanlığa seslenir şairlik ünvanıyla Selva Durmaz Emir |