kendi eriyen “öğretmen”Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Nostalji
1-
Nazarın Samit bir infialin zümrüt yalnızlığıdır Gözlerine şiir falan yazamam Say ki ellerim kırılır Avazın Yarım kalmış devrimlerin romantik çığlığıdır Avazına şiir falan yazamam Say ki evrenim yıkılır Şefkatin Fecri kazipten sıyrılan tan yeri aydınlığıdır Şefkatine şiir falan yazamam Say ki kalemim yakılır Umudun Masum bakışlı çocuğun mülteci yalınlığıdır Umuduna şiir falan yazamam Say ki döşüme bıçak sokulur 2- Seni bir kez anmanın kahrıyla muzdaribim Senenin bir gününde , dakika hesabıyla Yandıkça anıyorum Sensiz ben çok garibim Bu vefa serabıyla Sanki uslanıyorum Kölelik kalktı lakin , işte gönüllü kölen İnsanlık bahçesine temaşa güller seren Mütevekkil ve sakin Daldığı her ummana semavi tadlar veren Değdiği her hamurda gökler ötesi desen Sana bir isim verdim Kabul edersen "kendi eriyen" Farzımuhal |