İnsanı Sevdim
Gökyüzüne dalıp fütursuz süzen,
Kelebeğin kanadında bir devdim. Sam yeline meftun dağıldı saçım, Kaçıncı hurucu müstehzi savdım. Renk değişti, soldu al beyaz güller, Koklaşıp toprağa düştü sümbüller, Aksini dese de zamanla diller, İnsanın gözünde ışığı sevdim. Kargıda susarken kopuzla geldim, Yayda gerilirken varlığı bildim, Zihnimde alevle hakka eğildim. İblisin düşünde bir tatlı avdım. Ne deva bulundu ne yaşlar dindi, Sancılar gövdemi mesken edindi, Tırnaklar yokladı, ayak didindi, Bir çıngıya muhtaç yanacak kavdım. Kutsal emanetti atadan bize, Bu duyguyla yalan gelecek dize, Ruhun asaleti değdikçe yüze, İnsanları sevdim, insanı sevdim. |