Yeter artık bitirin bu çileden usandım,
Bunca masum insana bu kalıbı çizen kim,
Özü hasret duyarak birbirine yaklaşan,
İnsanları ayırıp aramızı bozan kim.

Hüznümüz sabrımızla harman olup karıldık,
Daha dün Çanakkale kardeş idik sarıldık,
Tohumları kim ekti neden böyle darıldık,
Çağların beslediği kardeşliğe sızan kim.

Tezgâhların sesini duyuversin kulaklar,
Eğer gözün açmazsan yola çıkar ulaklar,
Dünyanın her yerinde kin kusuyor uşaklar,
Senin aklın aldı mı, bu planı yazan kim.

Aynı oyun sahnede yüzyıllardır değişmez,
Birazcık aklı olan bu oyunlara düşmez,
Yaraya merhem olur, kaşıyıp onu deşmez,
Canımdan can olanın derisini yüzen kim.

Feraset versin diye Hakka niyaz ederim,
Gün geçtikçe azalmaz, artıyor hep kederim,
Ne boynumu bükerim, ne buradan giderim,
Muhteşem geçmişime bu mezarı kazan kim.

Can yakanın elleri elbette kırılacak,
Akan masum kanların hesabı sorulacak,
Devran geri dönecek, sehpalar kurulacak,
Sabrımı gaflet sanıp, silahlarla azan kim.

Çoluk çocuk demeden, vahşice kin kusuyor,
Medeni denen dünya sanki ölmüş susuyor,
Toprak açmış kolunu yavrularım üşüyor,
Bunca körpe kuzuyu sıra sıra dizen kim.

Şahit olsun kâinat, kinle zulüm etmedim,
Sınırı aşmayınca, üstlerine gitmedim,
Tokat vurdumsa eğer, mazlumlara atmadım,
Köşe bucak gizlenip, tilki gibi süzen kim.

Husumet bittiği gün toylarım başlayınca,
Otağlar neşe dolup, sevinçler kışlayınca,
Dudaklar kıpırdayıp, muhabbet tuşlayınca,
Bak o zaman halime, şair kimdir ozan kim.