SÖZ GEÇMİŞİMKanatlarını çırpmaya korkan bir kuş iken itilip düştüm dalımdan. Umutlarım gibi sarı yapraklar döküldü ardımdan Bocaladıkça ıslak toprakta sığamadım İstanbul’a... Gidişler kadar silişler takıldı ayağıma. Çöktüm kül kedisi gibi bir ormanın ortasına. Ezip geçti ruhumu acılar Yoksulluğun işkencesiydi ayağıma uymayan ayakkabılar. Huylu huyundan vazgeçmez en iyi ben bilirdim Ama ölesiye ama bitesiye... Acımasız tınılara zincirlenirken bedenim. Dönüşlere açılmadı kapılar tay tayda kaldı adımlar. Bıraktım söz geçmişimi Sokağımın kenarına Küskün bir çiçek ’’Göç’’ etti şiire her satırında Birleşik zamanların Hem mağdur hem mağrur sesiydim yenik düşmeden adına çaresizlik denen hayata... Ferdaca |
Acılarıyla da olsa bu yaşam.Umudumuz hep daha iyi yarınlara olsun.Yoksulluk çileleri taki son bulana dek.
Yüreğinize sağlık.Selamlar Ferda hocam.