Eskittim onca yılı* Adabını eledim muhabbet sayfasının Kumları dökülünce dibinde çakıl kaldı Vefasızlık diz boyu erbablık tayfasının Yiğitlik meydanları namertler ile doldu * Yaza çize bitirdim merhamet okulunu Ne din vardı ne kitap satılmıştı insanlık Şaşırdım çözmeyince fitne fesat kulunu Yok olmuştu gururu atılmıştı insanlık * Sırtladım urbanımı dost eline yürüdüm Kimse yoktu orada pas tutmuş yürekleri Kaderin bahçesinde yeşermeden çürüdüm Dünya denen hanımın çökünce direkleri * Baldan tatlı meyveyi aşk diye tanıttılar Bir hevesle yeltendim varıp ta tatmak için Zehirden şerbet imiş içimde damıttılar Ömrümü heba ettim gönlümden atmak için * Yaşadığım sürece hem dost gördüm hem hasım Boşa dolanıp durdum eskittim onca yılı Ahirete göç başlar dolunca ömür tasım Giderken bu alemden dört kişi tutar salı * Mehmet Kılıçel Şiirimi güne taşıyan seçki kurulana,yorum ve beğeni nezakatinde bulunan Şiir yürekli dostlara teşekkür ederim Selam ve saygılarımla |