menekşeler çiçek açtı seyrediyorum seni pencerede
radyoda sevdiğin şarkı
“seni görmem imkansız rüyalarım olmasa”
içimde fırtınalar kopuyor
içimden bir şeyler kopuyor


aşk çok şeymiş
aşk başka bir şeymiş
sussam boğulacağım




*


sana akıyor şimdi bütün zaman
kadim bir sızıyla
ayrılık hazanıyla
bir yas evi sanki yüreğim
her gün sana ağlayan
sen ne zaman dokunsan gönül mızrabına
içim dışım gamdan derya
seni arıyorum



serçeler de küstü artık
sen olmayınca başka pencerelere gittiler
sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar sustu
gittiğinde hep suyu unutuldu saksıların
teki kalmış eski bardağın anlamını bilen kalmadı
odalar artık sessiz
pencereler kimsesiz




*


seni bekler kelebekler akşam serinliğinde
sen gelirsin aklıma yıllar ötesinden
rüzgar eser gündoğusundan
heyhat … bu ne derin uçurum
boğuk sesler canhıraş çığlıklar duyuyorum



arkanda büyük boşluklar bırakarak gittin
renklerin ve çiçeklerin bir anlamının olmadığı
ehliyetsiz duyguların figürleriyle dalaş içindeyim
bilmezdim yalnızlığın bu kadar ürpertici olduğunu
bilmezdim gökyüzünde ki bulutların gözlerimde buharlaşıp
katmer katmer üzerime yağacağını



*


seni arıyorum
özlemin yakıp yıktığı kelimelerin korunda
seni arıyorum
deryalarda dönüp duran kırık bir tekne misali
bir işaret bir iz...
bir kutup yıldızı gibi




saatler dakikalar fışkırıyor
ten değiştiriyor ruh
ruh değiştiriyor ten
kervanlar geçiyor
yolcusu sen ve ben




redfer