Yuttu aydınlığı şehirde damlar
Çekildi perdeler kapandı camlar
Kendine karanlık biçare mumlar
Ay ile güneşin şavkı kalmadı

Bilgiyle liyakat tek pas geçildi
Cehalete böyle alan açıldı
Koltuk büyüdükçe makam küçüldü
İnsanın inancı şevki kalmadı

Aslını çok geçti hükmü vekilin
Dediler millete artık çekilin
Diyanette bile şimdi torpilin
Girmediği makam mevki kalmadı

En yüksek perdeden çalıp çığırma
Bitti üretkenlik kalktı doğurma
Mizahı kayboldu safi bağırma
Hitabetin bile zevki kalmadı

Devrildi sultanı gönülde köşkün
Önemi kalmadı yar ile meşkin
Ceplerde mesajı hazırdır aşkın
Gözlerden gözlere sevki kalmadı

Yok eski şiirler eski besteler
Olanlar bizlere uzak sesteler
Sanat yavanlaştı öldü ustalar
O fevkaladenin fevki kalmadı
Z İ Y A A C A R
25.10.2017/KONYA