GECEYE BÖLÜNÜYORUM*
Yolları karlı gecenin içinden esip geçiyorum
Zemin ıslak, yürek ateş, kor gibi yanıyorum Penceremden sarkan, buz dallarıyla eriyorum Gündüzden akşamlaşıp, geceye bölünüyorum. Çaresizliğim yüreğime, derin hüzün katarken Yüreğime misafir sevginle, acıyla kıvranırken Yalnızlığımla zamanın adı yürek yangını olurken Kanayan gözyaşlarımı artık hiç kurutamıyorum. Hayat, korkunun esaretiyle şiddetle boğuşuyor Gökyüzü ağır kara bulutlarla yüreklere konuyor Ah! O derin sancılar yürekleri parça parça ediyor Kararan yarınlarımla hayata kucak açamıyorum. Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar |