Kayıp Şehir
Sonbahar bahaneydi,
Hayat yorgunuyduk bir kere, Ikilemde kalmış cümleler, Bağlanmıyor ki çözülse de, Yapraklar dökülüyordu yavaşça, Şehir bürünüyordu yine hüzün rüzgârlarına, Soğuk bir şehirdi adeta hasta eden, Yara alsak da iyileşmiyordu kolayca, Çaresi var mı bilmiyorum Kabuk tutan yaralarıma merhem bulamıyorum, Gerçekler çarpıyor inceden inceden Sustukça içimde savaş veriyorum Kimse bilmiyor gülüşlerimin perde arkasını, Oynadığım tiyatroya ben bile inansamda, Kayıp bir şehirde kaybolmuş benliğimle, Kayıplarımla yaşıyor muyum? |