Zaman Kışa Göz Kırparken
Yorgun argın
içlerinde umut üşümüş gibi durgun ana kucağında sular Hiç mi hiç keyifleri yok sanki sürüklerken sarı kızıl yaprakları takılıyorlar sağa sola şakalaşıp cilveleşmiyorlar artık söğüt dallarıyla Hasretlileri vardı sanki daha dün İlk baharın ilk günü neşe mutluluk her bir damlada yatağına sığmayarak deli taylar gibi koşup taşarken Hasretlileri vardı Tohumlar beklerdi onları aşkla toprağın koynunda uyanmak için bin bir özlemle gerinerek fidanlar bir de meyveye durma hevesinde ya çınarlar kadim bir dosta kavuşmanın sevinciyle gözlerdi yollarını ufka bakıp Oysa şimdi zaman kışa göz kırparken Güneş de bir ayrı hasis mi ne esirger ışıklarını yangından mal kaçırırcasına kaybolur çabucak Hâl böyle olunca nasıl üşümesin sular Umut timsali Soğuyunca dere yatakları tly |
Güzel dizeler okuttunuz.