Nereden çıkıp geldi bu hüzün
Damla damla sen dökülüyor
Her notada, her söz sen
Ne çalsam ne dinlesem hüzün
Ardından sürüklenen ben

Koca şehir dar gelir sokaklar çıkmaz
Köşe başları tutulmuş
Geçit vermez yollar
Gece kara, zifiri kara
Bağırıyor yana yakıla sensizliği
Yankılanan sen

Yokluğun var ya
Dokundukça dokunuyor
Her gün daha fazla ölüyorum
Bak işte her şey sen diyor
Geceler yokluğun kokuyor
Çiçekler duyarsız
Beni sorma
Soluyorum soldukça

Sen yarınların ismi
Sen sol yanın dili
Umutlarım damlıyor düşlerim gibi
Artık yaşamdan uzak ıssız bir adadayım
Albenisiz
Gelincik sapı kadar kırılgan

Tik taklar sahipsiz, şiirler vakitsiz
Şafağa göz kırpıyor uykusuz gecenin demi
Kopuyor fırtına
Keder yağıyor nemli nemli
Bütün yetim sabahlara

Dilimde bestesiz bir güfte
Hayalimde gözlerinin ışıltısı
Yüreğim sana sürgün
Ezberim oldu sensizlik
Yoldaşım, yoldaşım ise yine hüzün